UTANMAK EYLEMİ

Kırdan,
rahiyasız ; kemikli ellerim ile topladığım
- Bir ihtimal öldürdüğüm –
veyahut öldürdüğümü düşündüğüm,
bir avuç dolusu sarı papatya ile
katran kokulu şehrin sokaklarında
Gezindim durdum

Minibüse bindim
Sarı papatyalar hemen yanıbaşıma oturdular
Eh, ben de iki kişilik ücret ödedim

Sokakta beni görenler bir kadına sırılsıklam aşık olduğumu düşündüler
Bazısı homoseksüel olduğumu…
Upuzun parmakları ile beni gösterip keyiflerince gülüştüler,
kargalar gibi
Ne kadar ayıp…
Olsun

Ben de güldüm onlara. İçimden. En içimden.
Ve azıcık terledim
Kabul

Oysaki ben sarı papatyalara aşığım.
Takmışım koluma sarı papatyaları,
ellerim, parmaklarım
sevgilimin kan kokulu kanıyla bulanık,
onlara şehri gezdiriyorum.

...

Handiyse yanaklarım kızaracak. 

GİBİ  SESSİZLİK

Ah  Hiçbir  Şey!

Tavşanlar  kırmızımtırak  mıdır örümcek  ağlarının  arasından
Zihnimin  antika  kilisesindeki  sarkan çaputlar   ,
Ah  söyleyiniz  ,  söyleyiniz
ne olurdu

Hangi  küf  kokulu  kadınları  anımsatır

     … 
İntervale
     …

Oltanın iğnesindeyiz şimdicik
Kara cübbeli bir Solucan yahut
Kalorifer peteklerinde gezinip duran ,  yersiz yurtsuz bir Hamam Böceği  ,  mezbahalarda
– Bay Kafka’dır olsa olsa  )
yahut sipsivri dişleridir küpküfelik bir Güneşçiçeği’nin
Eh  ,  peki tek nefeste “kaç gramlık” özgürlük çeker ciğerlerine , Mister Fromm   
Ormanın bitimsiz Karanlığı’ndan

…

Güldürmeyiniz Kargalar   ,
Tenimden bir örümcek gibidir , ey Hayyam
ve dilsiz füzelerin midesinde veya damarlı ölgünlüklere gebedir ey Zaman ,
yahut kambur sırtında bir kum saati
ihtiyar Satres
Tanrılar gibi sahip olacaksınız  ,  demiştir Gökyüzünden sarkıtılan bez afişlerde

– ki ne iyidir ne de kötüdür  Danimarka Zindanları’nda  ,
Tanrılar ve Tanrılara özgü kötülük nöbetleri

Eh , o vakit
sormak gerekli değil midir
deniz midir bir balık
Ve her balık kaç gram deniz çekmeli

Bugün
ki  1 Mayıs
yahut Henüz O vakitler

“   Birleşsin  ,  yer yüzündeki bütün içkilik çiçekler   ”

(    Hiçbir şeyin sonunda
körkütük bir kahkaha duyulur .
Köşe başından .
Bir ihtimal , Hayyam’ın çiçek açmış gölgesidir ,
Mezarımsı bir karanlıktan .   )


– SON –

DERSİMİZ BLOOD

(Bir iç kanama.)


Kan, kusulur. Ve birden idrakolunur ki, Kan dediğimiz şey
aslında pembe’dir. ‘’Kan’’ damarımız bir bıçak zoruyla kesiliverince
fışkırıveren sıvının, Türk Toplumu’ndaki adıdır. Özel isimdir.
3 adet harfin sırtsırta durmasıyla meydana gelir.
‘’Kan’’ diyerek tabiriniverdiğimiz sıvının,
İngilizce’deki adı ise ‘’blood’’dır.

Ki, lavabonun parıldaşan yüzleminde,
göğsümün blood’ı baş aşağı sarkmış;
kendine bir yol bakınmaktadır.

(Çünki bir kalp,
çığlığını boğasıya zikreder.
Çünki bir sırtlan, kalbini
döke fışkıra
ithafedegelir.)

Fakat ki,
ortalıkta şiir diye bir şey yoktur.

Çün ki,
gün gelir…
‘’şiirdiyebirşeyyoktur!’’

Ama korkma, canımın içi, korkma
Çünki –kim demişti, şimdi hatırlamam mümkünatsız,
fakat-
Kan dönektir.
Çünki, kan dediğimiz şey
kuruyunca katılaşır.
‘’Kan’’ dediğimiz sıvı
içerimde durmalıydır.

Ki, lavabodaki kanım da
-kısa bir reklam arasından sonra-
muhakkak ki,
kurur.

Bir de bakmışsın ki…

Seni,
seviyorum
seviyorum
seviyorumdur…

SÜRGÜN

Hezarfen Çelebi'ye...

Kanatlanarak kuş kanat , da
kanatladık , Leonart kanatlar da
biz düzdük

…